Διαβάζοντας το απόσπασμα από το βιβλίο των Drewes, “School – based Play Therapy” :
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φυσικός πόρος της ανθρωπότητας; Σύμφωνα με τον πατέρα του αγαπημένου μας Mickey Mouse, WaltDisney, ο μεγαλύτερος φυσικός πόρος της ανθρωπότητας είναι: “Το Μυαλό των Παιδιών μας” Παραδόξως όμως, έρευνες που διεξήγαγε η Βρετανική κυβέρνηση το 1999 και το 2004 έδειξαν ότι 1 στα 10 παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η ύπαρξη μιας θεραπείας που δημιουργήθηκε για παιδιά και απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτά είναι πλέον υψίστης σημασίας. Η παιγνιοθεραπεία (playtherapy) αποτελεί μια μορφή θεραπείας που σε αντίθεση με τις “ομιλούσες” θεραπείες, απαιτεί από το θεραπευτή να κατέβει στο επίπεδο του παιδιού και “να μιλήσει στη γλώσσα του”.
Ο πιο οικείος τρόπος έκφρασης για ένα παιδί είναι το παιχνίδι. Την θέση των λέξεων την καταλαμβάνουν τα παιχνίδια, μέσω των οποίων το παιδί ενθαρρύνεται να εξερευνήσει τα συναισθήματά του, να τα κατανοήσει, να τα αποδεχθεί και να τα επεξεργαστεί, χρησιμοποιώντας την έμφυτη φαντασία και τη δημιουργικότητα που χαρακτηρίζει την ηλικία του. Απώτερος στόχος είναι η προαγωγή της ψυχικής υγείας του παιδιού, η ενίσχυση της αυτοπεποίθησής του και ο αυτοέλεγχος της συμπεριφοράς του. Με το παιχνίδι το παιδί έχει κατακτήσει μεγαλύτερα επίπεδα ψυχικής και πνευματικής ωριμότητας και έχει εφοδιαστεί με τους μηχανισμούς που του είναι απαραίτητοι, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει μόνο του τις δυσκολίες που του παρουσιάζονται.
